Colca Canyon, werken bij de boer 12-10

Wij kunnen vanochtend uitslapen. Om 8.00 uur gaan wij naar een boerenfamilie om mee te helpen. Dit is een project om zo de families te steunen. Wij zijn benieuwd wat deze dag gaat brengen. Wij gaan lopend vanuit het hotel naar de familie. Josefien de boerin komt ons al tegemoet. Ze heet ons welkom en neemt ons mee naar haar huis. Wij bewonderen haar woning. Wij wachten op Alvero en Marysol. Als zij gekomen zijn dan maakt Josefien de thee klaar om mee te nemen. De vrouwen dragen alles op hun rug in de kleurige doeken. Als je soms ziet wat voor pak ze op hun rug dragen.... Onvoorstelbaar. En ze zijn zo klein. Er gaat gereedschap mee voor het land. Wij gaan met ons busje. Haar terras ligt te ver weg om te lopen... Voor ons dan....als wij op het land zijn aan gekomen gaat ze eerst een ceremonie uitvoeren. Het blijft bijzonder. Ik heb hier een video van gemaakt. Ik zal dit hier opzetten. De stoppels e.d. moeten worden verbrand. Ze kijkt hoe de wind waait en maakt dan het vuurtje. Al snel fikt het als een dolle. Onze taak is het vuur zo te verspreiden met de soort van hark. Dat lukt best! 😜 Prima werk. Boven op de terrassen maakte ze ook een vuur om de muizen en de konijnen te verjagen. Nou wij zijn er van overtuigd dat dit vast is gelukt. Wat een vlammen. De boel is krukdroog. Alle terrassen worden gescheiden door muurtjes van gestapelde stenen. Dus het vuur gaat dan niet verder. Wij zijn ongeveer 2,5 tot 3 uur bezig geweest. Daarna is het tijd voor thee en zit onze tijd erop. Josefien blijft zelf achter en maakt het karwei af. Wij hebben een sleutelhanger met klompjes voor haar mee genomen. Ze is er heel blij mee! Wij nemen hartelijk afscheid van haar. Wij hebben een lunch verdiend. Wij stinken allemaal ontzetten naar rook, maar wat maakt het uit. Wij hebben een mooie ochtend gehad! Op naar Puno. Het is een rit van ongeveer 5 uur rijden. Het landschap verandert, hoe bijzonder om te zien. Wij hebben  onderweg zelfs nog sneeuw gehad. Ook later bij een meer flamingo's gezien. Het moment van afscheid is gekomen. Je trekt intensief 3 dagen met elkaar op. Wij wisselen email adressen uit en telefoonnummers. Wij gaan elkaar foto's toesturen. Misschien zien wij elkaar nog weer aangezien wij dezelfde route gaan doen. Wij nemen ook afscheid vsn onze gids Mili en onze chauffeur Lutres. Ook een hartelijk afscheid. Wij hebben voor hen ook sleutelhangers mee genomen. In ons hotel aangekomen is er een 'probleem'. Er zijn 4 mensen ziek door de hoogte en ze konden niet uitchecken. Ze waren niet in staat om te reizen. Wij worden voor 1 nacht naar een ander hotel gebracht ... 50 meter verder op. Nou als dat alles is. Wij zijn al zo gewend om uit onze tassen te leven, geen probleem. Morgenavond kunnen wij wel slapen in het door ons geboekte hotel. Wij gaan de stad nog in voor een pizza en lasagne. Om 22.15 uur liggen wij in bed.